Tijdloze meesterverteller ‘Ik heb geen vaderland, afgezien van het feit dat ik helemaal thuis ben bij mezelf. Waar het me slecht gaat, daar is mijn vaderland. Goed gaat het me alleen waar ik een vreemdeling ben.’ Op basis van Joseph Roths (1894-1939) eigen woorden, aangehaald door Els Snick in haar boek over de schrijver, valt moeilijk te zeggen hoe thuis hij was in de Sovjet-Unie. In Snicks boek, waarvan de titel (Waar het me slecht gaat is mijn vaderland.
Danse macabre in stijl Een man zit ‘s nacht op een balkon en kijkt uit over de kliffen aan zee. Hij is eenendertig jaar en merkt op dat zijn leven nu pas begint: hij beweert geen kindertijd te hebben gehad, en meent dat zijn leven ‘tabula rasa’ heeft gemaakt. Al weten we niet of zijn kindertijd op de een of andere manier is uitgewist, of dat juist het ontbreken daarvan zijn leven tot een onbeschreven blad maakt, het idee van een nieuwe start lijkt hoopvol te zijn: door de sombere toon van de eerste bladzijden heen lijken enkele zonnestralen te breken, in de vorm van de vriendin en het jonge dochtertje van de man, die binnen achter de glazen schuifdeuren vredig liggen te slapen.
Gangster in de politiek Na het uitgeven van de vertaling van The Sellout (De Verrader), waarmee Paul Beatty als eerste Amerikaan de Man Booker Prize won, vond uitgeverij Prometheus de tijd rijp voor een heruitgave van zijn roman Tuff uit 2000, waarvan Rob van Moppes’ vertaling eerder verscheen bij Arena. Dit lijkt een te rechtvaardigen keuze, want voor de liefhebber van Beatty’s prijswinnende boek is er ook in dit eerdere werk genoeg te vinden: intelligent en humoristisch proza dat zich af en toe ontwikkeld tot een bijtende satire.