Recensie: Sigizmoend Krzjizjanovski - Autobiografie van een lijk en andere verhalen
Logica van het onlogische Het lijkt geen onjuiste bewering te zijn dat het niet raar was geweest als Sigizmoend Krzjizjanovski (1887-1950) een ‘vergeten schrijver’ was geworden. Tijdens zijn leven kreeg hij nauwelijks werk gepubliceerd; afwijzingen van uitgeverijen en de strenge censuur in de Sovjet-Unie verhinderden dat. Toen het in 1941 eindelijk zover leek te zijn dat een van zijn verhalenbundels doorgang vond, vielen de Duitsers de Sovjet-Unie binnen en was publicatie van de baan. Na de dood van Krzjizjanovski was het zijn geliefde die zijn manuscripten verzamelde en in bewaring bracht, waarna ze pas in de jaren zeventig werden herontdekt.Recensie: Jon Fosse - Melancholie I en II
Lars Hertervig, Gamle Furutrær, 1865. Dag Myrestrand / Bitmap Mystiek proza Het ligt voor de hand te stellen dat de taal in Jon Fosse’s Melancholie I (1995) en II (1996) de verwarde geestelijke gesteldheid van de hoofdfiguren uitdrukt. In Melancholie I wordt de lezer grotendeels meegevoerd in de bewustzijnsstroom van de Noorse landschapsschilder Lars Hertervig (1830-1902), zowel aan de vooravond van een zenuwinzinking, als in het gesticht waar hij later anderhalf jaar zou verblijven. In Melancholie II vindt de lezer zich terug in het dementerende hoofd van Lars’ zus Oline, kort na de dood van haar broer.