Overiges

Recensie: Édouard Louis & Ken Loach - Dialoog over kunst en politiek

Naar een linkse politiek De Franse auteur Édouard Louis (1992) en de Britse filmmaker Ken Loach (1936) maken beide politiek uitgesproken werken. Al sinds zijn debuutroman Weg met Eddy Bellegueule (2014) beschrijft Louis op zeer gelaagde wijze het Noord-Franse arbeidersmilieu waaruit hij afkomstig is, met misschien wel als hoogtepunt de aanklacht in Ze hebben mijn vader vermoord (2018) waarin hij de politieke elites persoonlijk verantwoordelijk stelt voor het gebroken lichaam van zijn vader. Loach behandelt in zijn sociaal-realistische films thema’s als armoede, dakloosheid en uitbuiting, met als recente voorbeelden I, Daniel Blake (2016) en Sorry We Missed You (2019) waarin de precaire arbeids- en levenssituatie aan de onderkant van de samenleving wordt geadresseerd.

Recensie: Paul Fournel - Anquetil alleen

De poëzie van een wielrenner Jacques Anquetil (1934-1987) was geen wielrenner die veel lyriek opriep. Een onvervalste stilist, ongeëvenaarde tijdrijder en groot kampioen, maar zelfs vijf Tourzeges maakten de Fransman geen publiekslieveling in eigen land. Nee, liever zagen zij de zwoegend strijdende Raymond Poulidor, liefkozend ‘Poupou’ genoemd, de Tour winnen dan de berekenende ‘Monsieur Chrono’. Zoals Benjo Maso in zijn Het zweet der goden schrijft was Anquetil ’een superkampioen met één groot gebrek: hij behaalde overwinningen zonder dramatiek.

Recensie: Paul Fournel - Ik en mijn fiets

Wat het betekent te fietsen Wat betekent het om te fietsen? Jazeker, het is een kwestie van het gat op een zadel, en dan maar de benen ronddraaien om het aandrijvingsmechanisme dat het achterwiel doet rollen op gang te brengen, gecombineerd met een evenwichtsoefening die eens wordt geleerd en nooit wordt vergeten. Maar wie op die manier over de betekenis van het fietsen denkt fietst nooit, of is een wetenschapper met een wel erg mechanistisch wereldbeeld - en in het ergste geval beide.