Recensie: Jon Fosse - Melancholie I en II
Lars Hertervig, Gamle Furutrær, 1865. Dag Myrestrand / Bitmap Mystiek proza Het ligt voor de hand te stellen dat de taal in Jon Fosse’s Melancholie I (1995) en II (1996) de verwarde geestelijke gesteldheid van de hoofdfiguren uitdrukt. In Melancholie I wordt de lezer grotendeels meegevoerd in de bewustzijnsstroom van de Noorse landschapsschilder Lars Hertervig (1830-1902), zowel aan de vooravond van een zenuwinzinking, als in het gesticht waar hij later anderhalf jaar zou verblijven. In Melancholie II vindt de lezer zich terug in het dementerende hoofd van Lars’ zus Oline, kort na de dood van haar broer.