Misdaad in verzen Een ‘poëtische krimi’, staat op de flap. Wie Simeliberg openslaat, ziet meteen waar dat ‘poëtische’ op slaat: elke zin op een nieuwe regel, zinnen die worden afgebroken om te worden vervolgd op een nieuwe regel, ongewoon hoofdlettergebruik, nauwelijks interpunctie – kortom, een vorm zoals we die kennen van gedichten. Voor een krimi ongewoon, maar het geeft het boek allereerst een geheel eigen ritme, dat opvallend prettig leest:
Nadat hij een poosje met afgezette motor is blijven
Bestaan in samenhang Het oeuvre van Willem Jan Otten is beslist niet klein: een verzameling van kritieken, essays, poëzie en romans die zich sinds zijn debuut in 1973 in groei heeft gezet. Prijswinnend ook, op al deze terreinen. Zo ontving Otten de Constantijn Huygensprijs voor dit gehele oeuvre in 1999, en in 2004 de P.C. Hooftprijs voor zijn beschouwend proza. Des te opvallender is het dat de verzameling van zijn romans die nu in een band is uitgebracht, zo bescheiden is in omvang.
Levende filosofen Zelden zijn filosofie en literatuur zo dicht bij elkaar gekomen als in de tijd van de existentiefilosofie. Natuurlijk, filosofen hebben gedurende vele eeuwen onmiskenbaar invloed gehad op het denken in het algemeen – en daarmee op de kunst en literatuur: interessante en nieuwe denkvormen hebben vaak hun weg gevonden naar de kunst en hebben de ideeën over wat kunst is, doet of moet doen beïnvloed. Het is echter pas met denkers als Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir en Albert Camus dat de filosoof zelf literair schrijver wordt: elk van hen schreef filosofisch werk dat er nog altijd toe doet, maar ook romans en verhalen die net zo zeer worden bewonderd.