Denken over waarheid Ligt de waarheid onder vuur? We zijn geneigd ja te zeggen: de opkomst van begrippen als fake news en alternative facts hebben bijgedragen aan het idee dat we leven in een posttruth-tijdperk. Volgens de Engelse publieksfilosoof Julian Baggini is het echter ‘voorbarig en misplaatst’ om over post-waarheid te spreken; alleen deze term al is een teken dat we nog in het belang van waarheid geloven. Toch is er onmiskenbaar iets aan de hand met ons waarheidsbegrip en de rol ervan in de samenleving.
Levende filosofen Zelden zijn filosofie en literatuur zo dicht bij elkaar gekomen als in de tijd van de existentiefilosofie. Natuurlijk, filosofen hebben gedurende vele eeuwen onmiskenbaar invloed gehad op het denken in het algemeen – en daarmee op de kunst en literatuur: interessante en nieuwe denkvormen hebben vaak hun weg gevonden naar de kunst en hebben de ideeën over wat kunst is, doet of moet doen beïnvloed. Het is echter pas met denkers als Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir en Albert Camus dat de filosoof zelf literair schrijver wordt: elk van hen schreef filosofisch werk dat er nog altijd toe doet, maar ook romans en verhalen die net zo zeer worden bewonderd.
Tijdloze meesterverteller ‘Ik heb geen vaderland, afgezien van het feit dat ik helemaal thuis ben bij mezelf. Waar het me slecht gaat, daar is mijn vaderland. Goed gaat het me alleen waar ik een vreemdeling ben.’ Op basis van Joseph Roths (1894-1939) eigen woorden, aangehaald door Els Snick in haar boek over de schrijver, valt moeilijk te zeggen hoe thuis hij was in de Sovjet-Unie. In Snicks boek, waarvan de titel (Waar het me slecht gaat is mijn vaderland.