Wie vorig jaar de Tour op de NOS volgde, zal met enige regelmaat - naar mijn gevoel elke keer dat hij in beeld verscheen - de commentatoren, het olijke duo Dijkstra & Ducrot, over Guillaume Martin hebben horen zeggen dat hij naast wielrenner ook filosoof is. Een master filosofie op zak, aan theaterteksten werkend: het is inderdaad niet het standaardbeeld dat wij van topsporters hebben, en daarmee vermeldenswaard. En toegegeven, de Koning van Biafra, zelf erkend pseudo-filosoof, was niet de enige die zijn enthousiasme niet kon onderdrukken.
Scherpe technologiekritiek Wie in Nederland zoekt naar een kritische stem over digitale technologie, kan niet om Marleen Stikker heen. Al sinds de jaren negentig staat Stikker op de voorgrond als het gaat om de rol van het digitale in de maatschappij. In de begindagen van het internet in Nederland was Stikker de initiatiefnemer van De Digitale Stad, waarmee ze het internet toegankelijk wilde maken voor het grotere publiek. Kort daarna richtte zij Waag op, een onderzoeksinstituut dat zich richt op de impact van technologie op de samenleving.
Het zwijgende braambos In Exodus klinkt er een stem uit een brandend braambos: het is de stem van God die Mozes opdraagt met zijn volk te vertrekken uit Egypte, het land waar ze in knechtschap leven, en zich te laten leiden ‘naar een land goed en wijd, naar een land dat overvloeit van melk en honing’ (Exodus 3: 8, Naardense Bijbel). Ook in Baron Wenckheim keert terug van de Hongaarse Man Booker Prize-winnaar László Krasznahorkai komt een brandend braambos voor, maar opvallend genoeg is juist dit braambos een van de weinige plaatsen waar niet constant wordt gesproken – en bovendien wordt dit braambos wél door de vlammen verteerd.